مباني و ديدگاههاي اخلاقي، عرفاني امام خميني (ره) امام در پيوند با عاشورا

مشخصات كتاب

نويسنده : علي زماني قمشه اي

ناشر : علي زماني قمشه اي

مقدمه

هركس با روش و سيره اخلاقي، عرفان نظري و عملي حضرت امام خميني (س) آشنا باشد، خواهد دانست كه فرهنگ عرفاني عاشورا سرتاسر وجود نوراني او را فراگرفته است؛ آنچنان كه در شرح حالاتش مي خوانيم: «امام در اغلب ايام زيارتي در كنار قبر امام حسين (ع) بودند. در دهه ي عاشورا هر روز زيارت عاشوراي معروف را با صد مرتبه سلام و صد مرتبه لعن مي خواندند.» [1] .امام، عاشق اهل بيت است و «تا صداي يا حسين» بلند مي شود ايشان بي اختيار اشك مي ريزند». [2] .يكي از حالات عرفاني امام، اشتياق ايشان به دعا و توسل است. «در نوفل لوشاتو شاهد بوديم، شب عاشورا بعد از آنكه نماز تمام مي شد، مي فرمودند، كسي هست كه روضه بخواند؟» [3] و «امام را كسي نديده است كه ذكر مصيبت امام حسين - عليه السلام - و يا حضرت زهرا - سلام الله عليها - و ديگر ائمه معصومين را بشنود و گريه نكند» [4] و «عشق به خاندان عصمت و طهارت بود كه براي دفاع از حريم آنان، كتاب «كشف الاسرار» را نوشت، و براي زيارت خانه خدا و كربلاي امام حسين (ع) كتابهاي خود را فروخت». [5] .اگر بخواهيم در تحليلي كلي و فراگير، ديدگاه عرفاني امام را در رابطه با مكتب انسان ساز و كفر سوز كربلا مورد بررسي و ارزيابي قرار دهيم، بايد در چند بخش به بحث بپردازيم:الف): امام خميني - قدس سره الشريف - كه ستم ستيزي را از جد بزرگوارش حضرت امام حسين عليه السلام به ارث برده است، پيرامون ضرورت رويارويي با ستمگران و مبارزه